Želja zvana voda
Objavljeno: 24.08.2020, 10:50h na portalu PCNEN
Stanovnici više barskih naselja nemaju dovoljno vode tokom godine, ali taj problem za koji nadležni nemaju rješenje je izraženiji u naseljima Tomba, Zaljevo i Mirovica
Prije nekoliko dana zvanično je, u sklopu predizbornog hvalisanja vlasti, riješen problem vodosnadbijevanja u barskom naselju Sveti Ivan. Projekat za izgradnju ove vodovodne mreže započet je 2018. godine, a u njega je uloženo više od 109.000 eura.
Žitelji ostalih barskih naselja koja nemaju ovako zvučna imena a oskudijevaju u vodi čekaće neku drugu priliku.
Tomba, Zaljevo i Mirovica, u mjesnoj zajednici Stari Bar, u većem dijelu godine nemaju vodu i po 15 sati dnevno. Zato su sredinom jula predali peticiju upravi lokalnog vodovoda i opštinskoj vlasti.
Peticiju su potpisala 222 punoljetna mještanina i mještanke, zahtijevajući ukidanje restrikcije vode, koja se praktikuje duži niz godina.
U peticiji je rečeno da je restrikcija ove godine počela ranije nego prethodnih, iako građani smatraju da za to nije bilo opravdanog razloga.
Potpisnici peticije pozvali su se na član 48 Zakona o vodama, u kojem se navodi da je jedinica lokalne samouprave dužna da organizuje i obezbijedi javno vodosnadbijevanje na svojoj teritoriji za sva naselja u kojima živi više od 200 stnovnika ili čija je prosječna godišnja dnevna potreba za vodom veća od 100 metara kubnih.
Nema uslova ni za provođenje mjera NKT
Građani u peticiji navode da je voda, pored toga što je jedan od osnovnih uslova za život, jako važna u ovom periodu kao sredstvo za borbu protiv širenja koronavirusa. Oni su upozorili nadležne da nijesu u mogućnosti da isprate sve preporuke Nacionalnog koordinacionog tijala za zarazne bolesti (NKT) budući da za to nemaju uslova.
“Problem je nastao onda kada su ostala naselja i dio grada počeli da se snadbijevaju vodom sa našeg izvorišta“, kaže Anđelkom Pešić, koja sa porodicom živi u naselju Tomba i jedna je od pokretača peticije u ime komšija i sugrađana.
Ona objašnjava da ovaj problem traje već 30 godina i da za to vrijeme “niko nije uložio jedan cent da se nešto poboljša“, iako oni iz godine u godinu opominju nadležne institucije i dobijaju obećanja da će sve biti završeno naredne godine.
Tri barska naselja vodom se snadbijevaju sa lokalnog izvorišta Zaljevo još od vremena kada je Anđelkin prađed tu živio i zajedno sa imanjem kupio i pravo na vodu sa tog izvorišta.
Prema njenim riječima, opšte je poznato da se sa Zaljevskog izvorišta vodom snadbijeva i barska naselja Polje i Čeluga, pa skoro sve do centra grada. Izvor nema dovoljnu količinu vode da snadbije sva ova naselja pa je zato uvedena restrikcija. Kada jedna naselja nemaju vodu, dobijaju je druga.
Anđelka je majka troje djece, koja pohađaju osnovnu školu. Kaže da joj je jako teško da ujutru pripremi djecu za školu – umivaju se i peru zube vodom iz boca, a isti ritual ih čeka i kada se vrate iz škole.
Njen muž je vatrogasac i svakog jutra rano odlazi na posao bez mogućnosti da se obrije, umije i sredi pod normalnim okolnostima.
Anđelka objašnjava i koliko je teško prati robu bez mašine za veš i kako se suđe ne može prati vodom iz boca… “Da se ovdje zarazi dvoje ljudi, mi bi svi bili zaraženi“.
Peticiju je potpisala i Vukica Arambašić, koja kaže da je dobro poznato da se “kod nas sve završava politički“, ali su oni htjeli da idu “građanskim putem”.
U Vodovod na razgovor, a od Opštine samo pisani odgovor
Nakon predaje peticije, građani su dobili pisani odgovor i od Vodovoda i od lokalne vlasti.
Pokretači peticije su pozvani na razgovor kod direktora Vodovoda Mladena Đuričića. Anđelka kaže da im je on tada rekao da – nema rješenja.
Problem predstavlja, kako Anđelka kaže, cijev od 300 metara koja treba da se ugradi u cjevovodni sistem kako bi se Polje, Čeluga i druga naselja koja se snadbijevaju sa izvorišta Zaljevo povezali na regionalni vodovod i tako došlo do prekida restrikcije. Povezivanje ovih naselja na regionlan vodovod bi značilo da izvorište Zaljevo ima dovoljno količinu vode za Mirovicu, Zeljevo i Tombu.
Anđelki i drugim potpisnicima peticije je na satanku u Vodovodu rečeno da je te radove nemoguće izvesti budući da je t
ender za njih dobila firma “Jedinstvo“ iz Srbije, čiji radnici ne mogu sada doći u Crnu Goru zbog situacije izazvane pandemijom.
Građani nijesu sigurni da je to cijela istina, budući da u zvaničnom odgovoru lokalne samouprave piše da su radovi obustavljeni zbog nedostatka novca.
Uslijedio je razgovor sa tehničkim direktorom Alvinom Tombarevćem, koji im je objasnio da su službenici izašli na teren i zaključili da mogu smanjiti trajanje restrikcije od 19 časova naveče do 07.00 sati izjutro.
Smanjenje restrikcije trajalo je do 16. avgusta kada opet, bez objašnjenja, vode nije bilo duže od 12 sati tokom jednog dana.
Anđelka kaže da neka domaćinstva nijesu imala vode čak tri dana.
Ona pominje da je zvala nadležne institucije više puta da vidi zašto dogovor nije ispoštovan, ali da se niko nije javio.
Odgovore kakve su dobili građani, dobili smo i mi od izvršnog direktora Vodovoda Mladena Đuričića i predsjednika opštine Dušana Raičevića.
Probleme sa vodom imaju i druga naselja
U razgovoru sa Baranima sazali smo da naselja Zeleni pojas, Ilino, Šušanj, dio Bjeliša i Marovića na putu za Sutorman, Sustaši i Dobra voda takođe imaju manjih problema sa vodosnadbijevanjem. U ovim naseljima, najčeće ljeti, dolazi do višečasovnog nestanka vode.
Milena Vukazić iz Šušanja kaže da se desi da “ljeti nemaju vode po 4-5 sati, što je problem jer dosta nas ovdje živi od turizma, pa možete misliti kako je kad naši gosti nemaju vode“. Ona dodaje da se kod njih na to gleda normalno i da niko nema naviku da se požali, već svi ugrađuju privatne hidrofore i „snalaze se“.
Njena sestričina kaže da ona često zove Vodovod u ime starijih komšija i da svakog puta dobije isti odgovor: “Radi se na nekom kvaru, biće vode brzo“.
Šušanj je nedavno dobio rezervoar za vodu od 1200 metara kubnih i 800 metara vodovodne mreže koji je riješio probleme samo jednog dijela stanovništva ovog naselja.
Od opozicionih partija u Baru tražili smo komentar i stav o problemima vodosnadbijevanja sa kojima se susreću građani ove opštine, ali smo ostali praznih ruku.
Marija PEŠIĆ